Auteur: schiksjudith@gmail.com

Heer, heiden als ik ben
laat mij mijn oren houden
ik meen dat ik U ken
Heer, heiden als ik ben
laat mij toch met Beethoven
zijn lente als mijn vertrouwde
Heer, heiden als ik ben
laat mij mijn oren houden

en opera
er wordt wat af gekrijst
corona astra seneca
en opera
finita la comedia
altijd iets dat zeist
en opera
er wordt wat af gekrijst

chère inconnue
tis lente
wat nu
chère inconnue
ik vraag u
kent liefde rente
chère inconnue
wat heet lente

Mauke, mijn paradijs
in de grote, stille zee
daar ben ik een ‘meis’
op Mauke, mijn paradijs
zo oud ik, of toch, onwijs
liefde neemt mij mee
naar Mauke, mijn paradijs
in de grote, stille zee

ken je het
’t om niet blij zijn
de stille pret
ken je het
kruik in bed
gewoon gewoon fijn
ken je het
’t vrij zijn

het heden wint
altijd
wat je ook verzint
het heden wint
wijl het verleden zingt
mij stemt tot droevigheid
besef ik, het heden wint
zolang ik ben, altijd

voor mij geen persconferentie
maar Hildergard, Von Bingen
en ik vraag u, met permissie
word ik wijzer van de televisie
is het anders als ik zie
wat ik al las, staan ze te zingen?
voor mij geen persconferentie
maar Hildegard, Von Bingen

laat gaan
het komt niet
we blijven staan
laat gaan
kukeleku hijgt aan
er zwerft verdriet
laat gaan
het komt niet

ik voel de lente in mijn kriebel
gedaan met zwart en grauw
ik dans en dans en wiebel
ik voel de lente in mijn kriebel
ze leeft weer op,  de ouwe giebel
tis dat ik zo van lente hou
ik voel de lente in mijn kriebel
gedaan met zwart en grauw

mijn vijf tenen
zo klein zo groot
de twee benen
met vijf tenen
mag ik wat suiker lenen
zonder suiker gaan ze dood
mijn vijf tenen
zo klein zo groot